Γιατί κρίνουμε τους άλλους;

Η κριτική είναι βαθιά ριζωμένη στο ανθρώπινο είδος.

Όλοι μεγαλώνουμε σε μια επικριτική κοινωνία. Τον τελευταίο καιρό παρατηρείται στα σόσιαλ μίντια ένας καταιγισμός κριτικών, απόψεων, συμβουλών και παραινέσεων κάθε μορφής καθώς και άλλων αυστηρών ενεργειών σχετικά με κοινωνικά ζητήματα που απασχολούν κατά καιρούς την επικαιρότητα.

Γιατί όμως συμβαίνει αυτό;

Γιατί υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι που κρίνουν πολύ εύκολα τι κάνουν οι άλλοι;

Σε Ποιά περίσταση;

Σε Ποιά κατάσταση;

Κρίνουν συμπεριφορές με κάθε ευκαιρία. Σίγουρα δεν εθελοτυφλούμε ή δεν είμαστε αδιάφοροι στα τεκταινόμενα της κοινωνίας. Ένα κοινωνικό ζήτημα είναι αυτόματα και ατομικό. Οφείλουμε να είμαστε ενημερωμένοι και υπεύθυνοι σε ότι συμβαίνει.

Πως γίνεται όμως ο επιμερισμός της ευθύνης; Και ποιός είναι ο καταλληλότερος κριτής;

Τί είναι εκείνο που ωθεί κάποιον στην επικριτική συμπεριφορά;

Σύμφωνα με τον Dyrek, η κριτική είναι απλά μία αντίδραση στο φόβο. Οτιδήποτε δε συμβαίνει σε μας, μας είναι άγνωστο. Έχουμε ελλιπής πληροφόρηση ή και καθόλου πολλές φορές. Οτιδήποτε λοιπόν είναι άγνωστο προς τα εμάς μας προκαλεί φόβο και η άσκηση κριτικής απέναντι του είναι ο μηχανισμός άμυνας μας για να μην αλληλεπιδράσουμε με το άγνωστο. Φοβούμαστε να το μάθουμε, να έρθουμε σε επαφή μαζί του.

Η αποστροφή προς το άγνωστο κρατάει πολλούς αιώνες στον πολιτισμό μας και οφείλεται κυρίως στην έλλειψη συναισθηματικής νοημοσύνης στην ανατροφή μας.

Ένας άλλος σημαντικός λόγος είναι πως κρίνοντας τα ελαττώματα των άλλων νιώθουμε καλά με τα δικά μας ελαττώματα.

Ο Freud υποστήριξε πως όταν κάποιος άνθρωπος κρίνει εύκολα κάποιον άλλον, είναι επειδή δεν έχει συμφιλιωθεί με τον εαυτό του με τις δικές του αδυναμίες και ευάλωτες πλευρές.

Ασκεί λοιπόν εύκολα κριτική στον άλλον γιατί με αυτόν τον τρόπο νιώθει καλύτερα και πιο βολικά με τον εαυτό του γνωρίζοντας πως και οι άλλοι έχουν ελαττώματα και δεν έχει μόνο αυτός.

Όταν μάλιστα τα ελαττώματα είναι χειρότερα από του ίδιου (σύμφωνα με τη δική του κρίση πάντα) νιώθει ακόμα καλύτερα.

Η κριτική δρά ανακουφιστικά προς τον κριτή.

Όσο πιο κακόβουλη, με αρνητικά σχόλια είναι η αρνητική τόσο περισσότερο στοχεύει στην ανακούφιση και την συμφιλίωση με τα δικά μας λάθη και ελαττώματα.

Κάποιοι βιάζονται πάντα να διορθώσουν να επιβάλουν στους γύρω τους την άποψή τους ως πιο σωστή γιατί απλά δυσκολεύονται να αγαπήσουν τον εαυτό τους.

Οι άνθρωποι που με κάθε ευκαιρία κρίνουν αρνητικά τους άλλους νιώθουν την ανάγκη με κάθε τρόπο να κατηγορήσουν το διαφορετικό.

«Δεν έχεις επιλέξει τη σωστή δουλειά», «το σωστό σύντροφο» «το κάνεις λάθος αυτό».

Οτιδήποτε διαφορετικό από εμάς είναι ο εχθρός μας.

Εμείς είμαστε οι σωστοί, εμείς μένουμε με την εικόνα πως οι δικές μας επιλογές είναι οι σωστές.

Οι άνθρωποι που μονάχα κατηγορούν τους άλλους δεν αντέχουν να δουν την αλήθεια.

Νιώθουν συνεχώς την ανάγκη να κρίνουν για να νιώσουν ανακούφιση.

Αποφεύγουν την αυτοκριτική γιατί είναι δύσκολη και οδηγεί σε αλλαγή επιλογών και στάσεων ζωής.

Επομένως έτσι γκρεμίζεται ο μικρόκοσμος μας, ότι είναι γνωστό σε εμάς , ότι έχουμε καταφέρει να φτιάξουμε.

Μέσα από την ψυχοθεραπεία μαθαίνουμε καλύτερα τον εαυτό μας.

Μέσα από την αυτογνωσία αντικρίζουμε το μέσα μας και χτίζουμε μια ολοκληρωμένη ταυτότητα ως ενήλικες.

Και θα σας πω ένα μυστικό:

Η επικριτική συμπεριφορά δεν βοηθάει στην προσωπική μας ανάπτυξη.

Μας κρατάει καθηλωμένους και ανενεργούς.