_edited.png){kind=small}
Μαρία Ηλέκτρα Αδραχτά Κλινική Ψυχολόγος
ΠΕΝΘΟΣ - ΑΠΩΛΕΙΑ
Πένθος - Απώλεια
Ως πένθος χαρακτηρίζεται οποιαδήποτε απώλεια στη ζωή μας είτε ο θάνατος ενός αγαπημένου προσώπου,
ο αποχωρισμός από κάτι που αγαπάμε, ή ακόμα και ο χωρισμός μας από έναν άνθρωπο.
Αναμφισβήτητα η διαδικασία του πένθους περιέχει τα συμπτώματα της θλίψης και της λύπης. Είναι μία συνομιλία της ψυχής με το σώμα μας που έχει σαν σκοπό να αντιμετωπίσει και να ξεπεράσει την απώλεια.
Οφείλουμε όμως, να κάνουμε ένα διαχωρισμό του τυπικού από το παθολογικό πένθος.
Στο τυπικό πένθος μπορεί να υπάρξουν και θετικά συναισθήματα κατά τη διάρκεια του πένθους, όταν προσπαθούμε δηλαδή να αντιμετωπίσουμε το γεγονός και μπορεί να προκύψουν και θετικές εμπειρίες.
Το παθολογικό πένθος είναι είτε το παρατεταμένο πένθος, είτε το ανασταλμένο, είτε το καθυστερημένο.
Η εμπειρία του θανάτου και της απώλειας βιώνεται διαφορετικά ανάλογα την προσωπικότητα, τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά του ατόμου, το αναπτυξιακό του στάδιο και το ρόλο του εκλιπόντα που παίζει στη ζωή του.
Τα στάδια του πένθους είναι τα εξής:
-
Α) Άρνηση: Στην αρχή βιώνουμε αδυναμία να δεχτούμε αυτό που μας συνέβη, το θεωρούμε ως ένα κακό όνειρο που κάποια στιγμή θα ξυπνήσουμε.
-
Β) Θυμός και ενοχή: Νιώθουμε θυμό για το άτομο που έφυγε νιώθουμε πως μας εγκατέλειψε, μας άφησε μόνους χωρίς κάποια εξήγηση. Επίσης οργή για τον θεό, τους γιατρούς, τους άλλους οικείους κτλ. Προσπαθούμε να ρίξουμε την ευθύνη για να αντιληφθούμε τι συνέβη. Αρκετές φορές ακολουθούν και οι ενοχές γι’ αυτό που έγινε και κυρίως σε θέματα υγείας για το αν κάναμε όλα όσα θα μπορούσαμε για να σώσουμε τον αγαπημένο μας.
-
Γ) Κατάθλιψη: Βιώνουμε κούραση και μοναξιά κάνοντας αρνητικές σκέψεις και καμιά ερμηνεία δεν είναι καθησυχαστική για το γεγονός.
-
Δ) Προσαρμογή και Αποδοχή: Τελευταίο στάδιο το άτομο ξανά βρίσκει τον εαυτό του, επαναδραστηριοποιείται και προσπαθεί να βρει το ρυθμό του.
Αξίζει να σημειωθεί ξανά πως κάθε άτομο βιώνει διαφορετικά και αντιδρά διαφορετικά στην διαδικασία του πένθους οπότε κάποιο στάδιο μπορεί να παραλειφθεί και το άτομο να παλινδρομεί ή ακόμα να μείνει και καθηλωμένο σε ένα απ’ αυτά τα στάδια.
Η διαδικασία του πένθους δεν έχει καθορισμένο τέλος και μπορεί να κρατήσει και όλη τη ζωή.
Επίσης μπορεί ή αποσύνδεση του ατόμου με τον εκλιπόντα να μην είναι επιθυμητή ούτε εφικτή.
Μία αντίδραση στην απώλεια θεωρείται φυσιολογική κρίνοντας την πάντα από την κοσμοθεωρία του ατόμου,
το πολιτισμικό του επίπεδο το αναπτυξιακό του και τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά του.
Στόχος λοιπόν είναι η προσαρμογή στο πένθος, η σωστή διαχείριση και όχι το ξεπέρασμα του.
Κατά τη διάρκεια όλης αυτής της μακράς και επίπονης διαδικασίας είναι πολύ πιθανόν να εμφανιστούν συμπτώματα κατάθλιψης, ανηδονίας, παραίτησης από την ζωή, ακόμη και συμπτώματα της Μετατραυματικής Διαταραχής του Στρες.
Χρειαζόμαστε άμεσα την βοήθεια κάποιου ειδικού, κλινικού ψυχολόγου για την καλύτερη διαχείριση του πένθους.
