Πολύ συχνό θέμα στις συνεδρίες είναι η δυσκολία των ατόμων να θέσουν όρια στην σχέσεις τους με τους άλλους.
Δυσκολεύονται να πουν όχι, να έρθουν σε αντιπαράθεση με την άποψη του άλλου και διστάζουν να εκφράσουν τις ανάγκες και τις επιθυμίες τους.

Αποτέλεσμα όλου αυτού είναι η συσσώρευση των ανέκφραστων συναισθημάτων, η χαμηλή αυτοπεποίθηση και η δημιουργία προβληματικών σχέσεων με συχνά ακραία ξεσπάσματα του θυμού τους.
Τι είναι όμως πραγματικά τα όρια;
Με τον όρο «όρια» εννοούμε το ζωτικό συναισθηματικό χώρο που χρειάζεται το άτομο ώστε να είναι ψυχικά υγιή.
Το να θέτουμε όρια μέσα σε μία σχέση σημαίνει πως εκτιμάμε τον εαυτό μας, τον υπολογίζουμε, αναγνωρίζουμε τις ανάγκες και τις επιθυμίες του και τις εκφράζουμε με όποιο κόστος.
Αυτό δείχνει πως είμαστε ο εαυτός μας μέσα σε μία σχέση.
Ας γνωρίσουμε τα όρια:
Α) Γνωστικά όρια: Έχουν να κάνουν με τα όρια στις σκέψεις μας. Οι αξίες μας, οι βαθύτερες πεποιθήσεις μας για παράδειγμα: Είμαστε απόλυτοι με κάποια πιστεύω μας ή πόσο εύκολα υποτασσόμαστε στην γνώμη των άλλων.
Β) Υλικά όρια: Σχετίζονται με το πόσο εύκολα ή σε ποιον θα χαρίσουμε ή θα δανείσουμε τα πράγματα μας. πχ το αυτοκίνητο μας ή τα ρούχα μας.
Γ) Σωματικά όρια: Τα όρια αυτά έχουν να κάνουν με το προσωπικό μας χώρο την ιδιωτικότητα μας, και το σώμα μας. Για παράδειγμα εμείς θα επιλέξουμε ποιον θα αγκαλιάσουμε και με ποιον θα έρθουμε σε στενή σωματική επαφή.
Δ) Συναισθηματικά όρια: Τα όρια αυτά μας προστατεύουν από το να νιώθουμε ενοχές, αμφιβολίες με τον εαυτό μας ή με τους άλλους γύρω μας. Επίσης βοηθάνε να μη γινόμαστε επικριτικοί με τους γύρω μας ή να μην επηρεαζόμαστε από την επίκριση τους.
Ε) Σεξουαλικά όρια: Τα όρια αυτά σχετίζονται με την σεξουαλική μας επαφή. Πού; ποτέ; με ποιόν θα έχουμε ερωτική επαφή.
Ζ) Πνευματικά όρια: Τα όρια αυτά σχετίζονται με τις πεποιθήσεις μας γύρω από το θεό, την πίστη μας σε οποιαδήποτε ανώτερη δύναμη.

Πώς θέτουμε τα όρια;
Για να θέσει κάποιος όρια στις σχέσεις του πρέπει να κατανοήσει το πόσο σημαντικό είναι.
Τα υγιή όρια προφυλάσσουν την προσωπικότητά μας.
Συνειδητοποιούμε για το τι είμαστε υπεύθυνοι και για το τι όχι και ποιες επιλογές ταιριάζουν στα θέλω και τις ανάγκες μας.
Μερικά παραδείγματα υγιών ορίων είναι τα εξής:
όταν η μαμά θέλει να ζητήσει τη βοήθεια του άντρα της για την φροντίδα του μωρού, όταν ένας σύντροφος ζητήσει από τον άλλον να περάσει ένα βράδυ με τους φίλους του ή και μόνος του γιατί έχει την ανάγκη ενώ ο άλλος θέλει να το περάσουν μαζί όπως έχει συνηθίσει.
Όταν υπάρχουν ξεκάθαρα όρια μέσα στη σχέση ο ένας γίνεται πιο εύκολα αντιληπτός και σέβεται την προσωπικότητα και την ιδιωτικότητα του άλλου.
Γιατί όμως δυσκολευόμαστε να θέσουμε όρια;
Σίγουρα κανένας δεν θέλει να εξουσιάζει τον άλλον ή να προσβάλλει την προσωπικότητα του. Μερικοί λόγοι όμως που δυσκολεύουν την επιβολή ορίων είναι οι εξής:
Το αίσθημα ενοχής.
Φόβος εγκατάλειψης.
Φόβος άσχημων αντιδράσεων.
Συνέπειες έλλειψης Ορίων.
Άγνοια επιβολής υγιών Ορίων.

Το να μάθουμε να θέτουμε όρια είναι κάτι δύσκολο και χρειάζεται υπομονή.
Χρειάζεται να κατανοήσουμε πως η επιβολή των προσωπικών ορίων μας δεν είναι κάτι εγωιστικό καθώς σεβόμαστε τις ανάγκες και τις επιλογές του άλλου, αλλά ταυτόχρονα διασφαλίζουμε και την ικανοποίηση των δικών μας αναγκών.
Όταν λειτουργούμε μόνο βάσει των επιθυμιών των άλλων, είναι επόμενο να σχηματίσουμε μία ασαφή εικόνα για τον εαυτό μας που μπορεί να οδηγήσει ακόμη και σε κρίση της ταυτότητας μας.
Κάτι επίσης πολύ σημαντικό που πρέπει να γνωρίζουμε είναι, πως η έλλειψη οριοθέτησης ενισχύει το φόβο της απόρριψης και της εγκατάλειψης καθώς επίσης πολλές φορές βοηθάει στο να πέσουμε θύμα εκμετάλλευσης των καταστάσεων.
Για παράδειγμα: να χρεωθούμε εμείς ένα λάθος κάποιου άλλου στον εργασιακό μας χώρο ή στον κοινωνικό μας περίγυρο.

Τα όρια δεν είναι τίποτα περισσότερο από ειλικρινή σεβασμό στην προσωπικότητα μας, κατανόηση των αναγκών μας και διεκδίκηση των θέλω μας.
Οφείλουμε να σεβόμαστε τον δικό μας χώρο καθώς και τα όρια των άλλων.
Οποιοσδήποτε γίνεται επικριτικός ή αδυνατεί να κατανοήσει τη στάση μας, αξίζει να αναρωτηθούμε αν υπάρχει λόγος να έχει θέση στη ζωή μας.
Ο σεβασμός προϋποθέτει αυτοσεβασμό, η αποδοχή την αυτοαποδοχή και η αγάπη την αυτοαγάπη.
Μην φοβάσαι.
Τα όρια … κάνουν καλό!
Comments