
Γιατί πάντα να ερωτευόμαστε λάθος ανθρώπους;
Γιατί να επιλέγουμε όσους μας πληγώνουν και να μένουμε ανικανοποίητοι;
Γιατί να γεμίζουμε ανασφάλειες και να χαμηλώνει η αυτοπεποίθησή μας;
Ποιες είναι όμως οι βαθύτερες αιτίες των προσωπικών μας επιλογών;
Οι λόγοι που επιλέγουμε τους ερωτικούς μας συντρόφους σχετίζονται άμεσα με την σχέση που έχουμε με τους γονείς μας και εκείνοι μεταξύ τους.
Αυτό σημαίνει ότι εάν είχαμε μία καλή μαμά που μας φρόντιζε μας μάθαινε να συγχωρούμε και να αποδεχόμαστε τα λάθη της, θα ήταν πιο εύκολο να αποδεχθούμε το σύντροφό μας, να κάνουμε υποχωρήσεις και να ξέρουμε να τον συγχωρούμε.

Αυτό σημαίνει πως έχουμε περάσει ομαλά το οιδιπόδειο δεσμό και το στάδιο του αποχωρισμού και μπορούμε να δώσουμε αγάπη στον άλλον δημιουργώντας μία καλή σχέση, αυτό το είδος σχέσης που εμείς οι ψυχολόγοι λέμε «ανακλητική».
Η ωριμότερη σχέση δηλαδή που οδηγεί στο 10-20% των περιπτώσεων σε έναν ευτυχισμένο γάμο.
Οι περισσότεροι όμως από μας έχουν μεγαλώσει με μία μητέρα που δεν ήταν επαρκής, ιδιαίτερα τον πρώτο χρόνο της ζωής μας που δεν είχε αναπτυχθεί η λεκτική επικοινωνία μας.
Μία μητέρα που δεν καταλαβαίνει κάθε ανάγκη του παιδιού όταν αυτό πεινάει, κλαίει είναι άρρωστο, κρυώνει, του στερεί χάδια και αγκαλιές.
Αυτή η σχέση λοιπόν του πρώτου χρόνου της ζωής μας μεταβιβάζεται στην σχέση με τον σύντροφο μας.
Ως συνέπεια μαλώνουμε διότι δεν δίνουμε αξία στα συναισθήματα και τις ανάγκες του συντρόφου μας.
Ψάχνουμε να βρούμε στην σύντροφο μας μια νέα μαμά.
Έναν τύπο συντρόφου που θα της μοιάζει.
Θα περιμένουμε να μας φροντίσει αλλά μετά θα καταλήξουμε ο ένας να περιμένει τον άλλον να τον φροντίσει.

Στο δεύτερο έτος ζωή μας που μαθαίνουμε την αυτονομία και την εναντίωση, εάν δεν περαστεί ομαλά, είναι πολύ πιθανό να οδηγηθούμε στην ζωή μας σε σχέσεις εξουσίας. Σε σχέσεις που ο ένας θα προσπαθεί να επιβληθεί στον άλλον.
Όπως επίσης και το φαλλικό στάδιο αν δεν ξεπεραστεί με επιτυχία το μοναδικό κριτήριο επιλογής ενός συντρόφου θα είναι το σεξουαλικό.
Θα εξαντληθεί γρήγορα όμως, γιατί δεν θα καλύπτονται άλλες ανάγκες.
Τέλος, το οιδιπόδειο σύμπλεγμα αν δεν ξεπεραστεί επιτυχώς καταλήγεις να κάνεις σχέσεις με άτομα που μοιάζουν στην μαμά και στον μπαμπά, δεν υπάρχει ερωτική έλξη και επομένως δημιουργούνται σεξουαλικά προβλήματα: γρήγορη εκσπερμάτωση, δυσκολία στύσης, ανηδονία κ.α.
Ένα ακόμη συχνό λάθος που γίνεται είναι όταν γνωρίζουμε ένα σύντροφο ευελπιστούμε να έχει όλα τα στοιχεία που θέλουμε, να είναι όπως ιδανικά τον έχουμε πλάσει στο μυαλό μας.
Έτσι απομονώνουμε τα πραγματικά του χαρακτηριστικά, αυτά που δεν συμφωνούν με αυτά του τέλειου κόσμου μας.
Τι γίνεται όμως όταν ανακαλύπτουμε πως δεν ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα;
Η εξιδανίκευση αρκετές φορές μπορεί να αποβεί μοιραία όταν αργά ή γρήγορα καταλάβουμε πως ο άνθρωπος που έχουμε επιλέξει δεν είναι αυτό που είχαμε άψογα δημιουργήσει στο μυαλό μας.
Νιώθουμε πως μας «κορόιδεψε» γιατί δεν ταυτίστηκε με τις ιδανικές προσδοκίες μας και ο αρχικός έρωτας που νιώθαμε μετατρέπεται σε θυμό, μισός και επιθετικότητα.
Ο έρωτας κρατάει το πολύ ένα χρόνο.
Ο ανακλητικός έρωτας όμως είναι αυτός που ωριμάζει σιγά - σιγά που μας πείθει και τον πείθουμε για τα συναισθήματα μας και αντέχει στο χρόνο, αυτή είναι και η πραγματική αγάπη.
Ερωτευόμαστε ο ένας τον άλλον με τον χρόνο που αφιερώνουμε σε αυτόν.
Γιατί να μπλέκουμε πάντα σε προβληματικές καταστάσεις;

Τείνουμε να έλκουμε άτομα με κοινά χαρακτηριστικά με μας.
Ταιριάζουμε με όσους μοιάζουμε.
Επομένως δεν μπορούμε να ταιριάξουμε με κάποιον ωριμότερο συναισθηματικά από μας, κάτι που δεν σχετίζεται με την ευφυΐα μας ή τις ικανότητες μας.
Το ανεκπλήρωτο είναι το υπερτιμημένο.
Πολλές φορές ερωτευόμαστε εκείνον που δεν είναι διαθέσιμος για εμάς.
Εκείνον που δεν έχει αμοιβαία αισθήματα για μας ή που δεν καταφέραμε να ολοκληρώσουμε αυτά που θέλαμε μαζί του και έμεινε απωθημένο.
Βγαίνει τότε στην επιφάνεια η ναρκισσιστική μας τάση για κατάκτηση αυτού που μας εναντιώνεται .
Βιαζόμαστε να εκφράσουμε τα συναισθήματα μας και να προσδώσουμε στον υποψήφιο σύντροφο μας όλα σας μας λείπουν, χωρίς να γνωρίζουμε αν εκείνος θέλει και είναι έτοιμος να τα δεχθεί.
Για να δημιουργηθεί μια ισορροπημένη σχέση δηλαδή να υπάρχει αυτονομία, ένα μίνιμουμ εξάρτησης, σεβασμός, απόλαυση στο σεξ αλλά να καλύπτονται και οι υπόλοιπες ανάγκες σου, οφείλεις να αποδεχθείς τον σύντροφο σου όπως πραγματικά είναι και Όχι όπως θα ήθελες να είναι.

Βασική προϋπόθεση είναι όμως να αποδεχθείς και να βελτιώσεις τον ίδιο σου τον εαυτό.
Κάτι που επιτυγχάνεται μέσω της ψυχοθεραπείας.
Όλα λύνονται και βελτιώνονται με πραγματική θέληση και αισιοδοξία.
Comentários